„— Jezu, jakie ty masz nogi — powiedziała, śmiejąc się, i przejechała palcem wzdłuż mojego uda, po czym okryła nas przyniesionym z altany kocem. Było już dość późno, sporo osób się rozeszło, atmosfera zrobiła się bardzo kameralna. Popijałyśmy razem wino, grzejąc się ciepłem własnych ciał, bo noc zdążyła zrobić się chłodna. Rozmawiałyśmy o wszystkim i o niczym, wpatrując się w spadające gwiazdy. Przez myśl przeszło mi życzenie, które mnie samą zdziwiło. Chciałam, żeby mnie pocałowała. Cholera jasna, stara dupa, a zachowywałam się, jakbym sama wylądowała na pierwszej zakrapianej imprezie w życiu. Czułam się jednak na tyle sparaliżowana jej bliskością, że ani nie byłam w stanie sama podjąć pierwszego kroku, bojąc się, że to byłoby nie w porządku, ani też postawić wyraźnej granicy. Ale perseidy mają w sobie jakąś magię. Może niekoniecznie chodzi o spełnianie życzeń, co kreowanie atmosfery, w której te same się spełniają. Gdy na chwilę zostałyśmy tylko we dwie, oparła czoło o moje czoło, a gdy odwróciłam się w jej stronę, musnęła moje usta. Delikatnie, ale nie nieśmiało. Wydawała się w tym taka pewna siebie, a ja pozwoliłam sobie ulec tej chwili."
Young love, midnight love to opowieść o młodości, pożądaniu i nienasyconym apetycie, który rośnie w miarę jedzenia. Gdy zbliżająca się do trzydziestki główna bohaterka wybiera się na organizowaną na działce osiemnastkę córki przyjaciół w roli „cool ciotki" i „ogarniaczki", zupełnie nie spodziewa się, że znajoma solenizantki zawróci jej w głowie. Noc spadających gwiazd, pachnący brzoskwiniami ogród i piękna towarzyszka to znacznie więcej, niż nasza bohaterka oczekiwała od tej imprezy.
Mila Lipa — bazując na fantazjach i doświadczeniach, tworzy swój rodzaj sztuki, gdzie słowa za wszelką cenę starają się oddać to, co czuje ciało. Wielbicielka krótkich form, które roboczo nazywa etiudami erotyczno-lirycznymi.
