Met Granida maakte P.C. Hooft in 1605 zijn definitieve entree in de literaire kringen van Amsterdam. Het toneelstuk opent met een pastorale setting, wanneer de herder Daifilo de Perzische prinses Granida ontmoet. Hij voelt onmiddellijk zielsverwantschap. Daifilo weet dat zijn diepe liefde voor Granida vanwege hun maatschappelijke verschillen nooit in vervulling zal kunnen gaan, maar alleen al dicht bij haar zijn is genoeg. De herder ontpopt zich tot een ideale hoveling. Wanneer twee mannen strijden om de hand van Granida, toont hij zich nobel en moedig door de plaats van Tisiphernes in te nemen in het gevecht zodat Granida in elk geval niet zal moeten trouwen met de onbehouwen Ostrobas. Hierop daalt bij Granida het besef in dat zij alle maatschappelijke verschillen ten spijt ook van Daifilo houdt.
Granida toont in een mengeling van scherts en spel de verschillen tussen platonische liefde en de aardse erotiek, en de contrasten tussen het hof en het platteland. Het toneelstuk, bovendien doorspekt van dans en muziek, was razend populair.
Pieter Corneliszoon Hooft (1581–1647) was een Nederlandse dichter, toneelschrijver en historicus, en daarnaast actief in verschillende bestuurlijke functies. Hooft was ‘onze renaissancist bij uitstek’, daar hij zich baseerde op Italiaanse en Franse voorbeelden en zo genres als sonnetten, liefdesliederen en pastorale toneelstukken in de Nederlandse literatuur introduceerde. Bovendien was hij oprichter van de Muiderkring, een intellectueel-artistiek centrum waar vele schrijvers en andere intellectuelen bijeenkwamen.
