Edebiyat Dersleri

Bütün Alman yazarların kalemini esir alan bu çılgınlık yarışında, İngiltere, Fransa veya İtalya’da asla rastlayamayacağımız bir beyinsizlik hâkimdi

Çoğu zaman da hem kendilerinden, hem de başkalarından, aslında söyleyecek hiçbir şeylerinin olmadığını gizleme çabasındadırlar. Onlar tıpkı Fichte, Schelling ve Hegel gibi, bilmediklerini biliyormuş gibi, düşünmediklerini düşünüyormuş ve söylemediklerini söylüyormuş gibi görünme derdin

her türlü anonim eleştirmen, özellikle de karşı eleştirilerde, birtakım ayak takımı yazarların korktukları için kullandıkları “sayın eleştirmen” şeklinde değil, “alçak” ve “namussuz” şeklinde aşağılanmalı.

Toplumsal yaşamda dolandırıcılık neyse, edebiyatta da anonimlik odur.

Bu tarz anonim eleştirmenlerin kendilerinden adeta krallar gibi “Biz” zamirini kullanarak bahsetmeleri de yine ayrı bir garip küstahlıktır.

Oysa ki “benim şu aşağılık, önemsiz varlığım, korkak pişkinliğim, benim rezil namussuzluğum” şeklinde, sadece tekil şahısta ve boyun eğer bir dille konuşmalılar.

Bilim alanında herkes kendi saygınlığını sağlamak amacıyla piyasaya yeni bir şeyler sunmak arzusundadır, bunun yolu da çoğu zaman sadece daha önceden sunulmuş olan doğruyu devirmekten ve onun yerine kendi boş laflarını koymaktan geçer. Bunu bir süreliğine başaracak olsa bile daha sonra doğru olan eskiye geri dönüş gerçekleşir.