Zaman Makinesi

“Zihinsel çok yönlülüğün değişim, tehlike ve belanın telafisi oluşu, gözden kaçırdığımız bir doğa yasasıdır. Çevresiyle kusursuz bir âhenk içinde yaşayan bir hayvan, mükemmel bir mekanizmadır. Alışkanlık ve içgüdü çaresiz kalmadıkça doğa zekâya asla başvurmaz. Değişimin ve değişime gereksinimin olmadığı yerde akıl da yoktur. Yalnızca çok çeşitli ihtiyaçları ve tehlikeleri karşılamak zorunda olan hayvanlar zekâdan paylarını alırlar.

emekçi ise yaşam ve işinden emin kılınmıştı. Şüphesiz oradaki o kusursuz dünyada çözülmemiş hiçbir işsizlik problemi, hiçbir toplumsal sorun kalmamış ve bunu büyük bir sessizlik izlemişti.

“İnsan zekâsı hayalinin ne kadar kısa sürmüş olduğunu düşünmek beni üzdü —intihar etmişti. İstikrarlı bir biçimde kendini rahatlık ve kolaylığa, parolası güvenlik ve süreklilik olan dengeli bir topluma ayarlamış, tüm beklentilerini gerçekleştirmiş —sonunda da bu hale gelmişti. Bir defa, yaşam ve mülkiyet neredeyse mutlak bir güvenliğe ulaşmış olmalıydı. Zengin varlık ve konforundan,

odaklandığı zaman bile. Şimşek çakıp kavurabilir, ama büyük bir yangına çok nadiren yol açar. Çürüyen bitkiler zaman zaman, mayalanmalarının sıcaklığıyla için için yanabilirler, fakat bu durum nadiren alevlerle sonuçlanır.

İnsanın yokluğunda ve ılıman bir iklimde alevin ne kadar ender rastlanan bir şey olduğunu bilmiyorum hiç düşündünüz mü? Güneşin ısısı nadiren yakacak kadar güçlüdür; daha tropikal bölgelerde bazen olduğu gibi, bir çiy damlasında

devrim yalnızca kırk kez meydana gelmişti. Bu birkaç devrim sırasında da bütün faaliyetler, bütün gelenekler, karmaşık organizasyonlar, uluslar, diller, edebiyatlar, bütün amaçlar, hatta insanoğlunun benim bildiğim hafızası bile yaşamdan silinmişti. Onların yerinde, yüksek atalarını unutmuş olan bu kırılgan yaratıklar ve dehşetle kaçtığım beyaz Şeyler vardı.

Dünya kutbunun dünyanın ekseninin kayması yüzünden çizdiği büyük çemberi düşündüm.

spor olsun diye hayvan öldürmekten hoşlanması gibi; çünkü kadim ve terk edilmiş ihtiyaçlar organizmada yer etmişti.

Ayaktaki bir atın yeri eşelemesi gibi yapıyorlardı bunu veya bir insanın

caklar. Sefil ve asi mizaçta olanlar ölecek; nihayet o sabit denge sağlanınca, geride kalanlar yeraltı yaşamlarının koşullarına, Yukarı-Dünyalıların kendi koşullarına uyum sağlayacağı kadar uyacak ve kendilerine göre mutlu olacaklar.