Dışarıda hava kararmıştır. Her cumartesi olduğu gibi O akşam da Şerif ile karısı Pub’a gelirler. Karısı Neriman Hanım, şık giysisi ile kendisini göstermek istemektedir. O henüz giriş kulisindeyken Şerif hışımla içeriye dalar. Sesi duyan Barmen tezgahın arkasından çıkar ve ön tarafa gelir. Şaşırmıştır. Telaşla Şerife bağırır;
BARMEN — Dur, dur! Nereye?
Şerif ile Barmen yaşıttır. Bu pub sayesinde arkadaş olmuşlardır. Şerif korkunç bir adamdır. Kabarık siyah ve gür saçlarıyla bu gün, her zamankinden daha korkunç görünmektedir. Kalın siyah kaşları, yerinden fırlayacakmış gibi ufka doğru uzanmaktadır. Şapka kullanmaktan hoşlanmaz, bıyıksızdır. Şimdilik Vadi’nin emniyet amiri odur. Bazı hataları olsa da bu görevin hakkını vermektedir. Yakında kaymakam olacağından emindir. Barmen’in yumuşak tonda konuşmasına karşılık, Şerif’in sesi oldukça kalın ve kabadır. Varoşlardan çıkıp Şerif olana kadar çektiği çilelerin bedelini, Vadi halkından almaya kararlıdır.
