Qardaş

baxmayaraq ki telekanallar gecə-gündüz xaricdən gələn humanitar yardımdan dəm vururdu,

Bu şəhərdə ürəkdən gülməyi çoxdan yadırğamışdılar - düzdü, gülürdülər, amma həyasızcasına, başqalarına narahatlıq yaradacaqlarını düşünmədən gülürdülər; qəfildən varlanmış minlərlə adam həyatdan bacardıqca daha çox həzz olmağa çalışırdı, amma onların həzzi nədənsə kənardan nəcasət iyi verirdi.

məşhur həkimlərin çoxu nə vaxtsa doğma olan, indi isə tanınmaz vəziyyətə düşmüş bu şəhərdən çoxdan gedib, indi xaricdə insan kimi yaşayırdı)

Lakin o, çox gözəl və maraqlı oyunçu olduğundan, təhlükəli olmağına baxmayaraq, yenə də çoxları onunla oynamağa meyl edirdi, həmişə ümumi oyunlara onu da qatmağa çalışırdılar.

Bax, rəhmətlik Azad tamam başqa məsələ. O, təpədən-dırnağacan realist adam idi, hər gün konkret olaraq nəsə əldə eləməyə çalışırdı, bir günlə yaşayırdı, yerdə qalan heç nə vecinə deyildi. Gələcəyi düşünmürdü, xəyalpərəstliyi demək olar yox idi, belə şeylər onu qıcıqlandırırdı, hətta bəzən əsəbləşdirirdi.

Uşaqlıqdan həmişə gələcək barədə düşünürdü və təbii ki, indi həmin gələcək reallığa çevriləndən sonra o, əksinə, keçmişi xatırlayırdı, xəyalən onu dəyişməyə çalışır,