Qasırğa Povest

Dünya belə şeyləri başa düşmür. Həyatın təkəri çox iti fırlanır. Çox gözəl, dəhşətli şeylər böyük qarışıqlıqda diqqəti cəlb etmədən, gözə dəymədən gəlib keçir.

Dünya belə şeyləri başa düşmür. Həyatın təkəri çox iti fırlanır. Çox gözəl, dəhşətli şeylər böyük qarışıqlıqda diqqəti cəlb etmədən, gözə dəymədən gəlib keçir.
Ancaq... onun meyiti tapıldı. Onun hekayəti böyük, işıqlı başlıqlar altında qəzetlərdə dərc edildi. («Edvard Hauptvençerin qatili İda Zobel özünü öldürmüşdür!») Və sonra... və sonra... unuduldu.

Onun atasının dükandakı siyirtməsində tapança var idi – yekə, möhkəm, dördkünc tapança. İda atasından eşitmişdi ki, onun içində səkkiz gülləsi var. Tapança elə ağır, elə zəhmli, elə soyuq idi ki, İda onu görmüşdü, ona toxunmuşdu, hətta bir dəfə onu qorxa-qorxa əlinə də almışdı. Silah – ölümlə, acıq – ədavətlə necə də vəhdət yaradırdı.

Dünya belə şeyləri başa düşmür. Həyatın təkəri çox iti fırlanır. Çox gözəl, dəhşətli şeylər böyük qarışıqlıqda diqqəti cəlb etmədən, gözə dəymədən gəlib keçir.

Dünya belə şeyləri anlamır. O qədər başqa-başqa işlərlə məşğuldur ki, dünya...

məşuqələrini restoranlara, şəhər ətrafına

Bu vaxt huşsuz halda Mersi xəstəxanasının cərrahiyyə stolunda uzadılmış Hauptvencerin vəziyyəti ümidsiz idi, ən çoxu iyirmi dörd saatlıq ömrü qalmışdı.

Dünya belə şeyləri başa düşmür. Həyatın təkəri çox iti fırlanır. Çox gözəl, dəhşətli şeylər böyük qarışıqlıqda diqqəti cəlb etmədən, gözə dəymədən gəlib keçir.

Nəhayət, bir şənbə axşamı o, Erikə bəzi şeylər alacağının bəhanəsi ilə evdən icazə alıb, şəhərin mərkəzinə, əslində isə, Kral Park gölünə üz tutdu. Orada yenə də kiçik qayıqlar, tanış cığırlar var idi – kolların və ağacların dibindəki xəlvət guşələrə aparan cığırlar! İda bunları necə də yaxşı tanıyırdı. Burada, bax burada İda təlatümlü, həm də utandığından yerə girə-girə buraxılmağını israr etmişdi ki, o, evə tək də gedə bilər. Hələ də İda həmin halları keçirirdi.
Dünya belə şeyləri anlamır. O qədər başqa-başqa işlərlə məşğuldur ki, dünya...