Şeytan

Ortadoğu’da uyuklamaya meydan okuyan bir uyanış var. Bu Uyanış başarılı olacak çünkü lideri güneş, ordusu ise şafak.

“Zamanın başlangıcının ilk saatinde insanoğlu güneşe baktı ve kollarını açarak ilk defa, ‘Gökyüzünün ardında çok ulu, sevgi dolu ve iyiliksever bir Tanrı var, ’ dedi. İnsanoğlu büyük ışık küresine arkasını döndü ve toprak üzerindeki gölgesini gördü ve ‘Yeryüzünün derinliklerinde kötülüğü seven bir karanlık iblis var’ dedi. İnsan mağarasına doğru yürürken kendi kendine, ‘Ben iki karşıt gücün ortasındayım. Birisine sığınırken, diğerine karşı mücadele etmeliyim.’Onu yarattığı için şükran duyduğu güç ile onu korkuttuğu için lanet yağdırdığı gücün arasında kalmış insanoğlu için yüzyıllar geçti. Ama ne kutsamanın ne de lanetin tam anlamını algılayamadı. İkisinin arasındaydı; aynı bir ağacın baharda çiçek açması ve kışın da donması gibi.

“Eğer ben ölürsem, senin de açlıktan öleceğinin farkında değil misin? Eğer bugün ölmeme izin verirsen, yarın ne yapacaksın? Eğer adım yok olursa, ne iş yapacaksın? Yıllardır buradaki köylerde dolaşarak insanları benim elime düşmemeleri için uyarıyorsun. Senin tavsiyelerini dinarları ve tarlalarından aldıkları ürünler ile satın aldılar. Kötü düşmanlarının artık yaşamadığını öğrenirlerse, yarın senden ne satın alacaklar? İnsanlar günah işlemeyecekleri için senin mesleğin de benimle birlikte ölür. Bir rahip olarak Şeytan’ın varlığının kendi düşmanı olan Kilise’yi yarattığının farkında değil misin?

Bazen bana, ‘Ülkenin felaketi dünyanın felaketi yanında sıfır; halkının döktüğü gözyaşı ve kan dünyada her gün ve her gece dökülen ve nehir gibi akan kanların yanında hiçbir şey değil, ’ diyorlar.
Evet, ama benim halkımın ölümü sessiz bir suçlama; görünmez sürüngenlerin beyinleri ile işlenmiş bir suç. Sahnesiz bir trajedi. Eğer halkım despotlara, baskıcılara saldırıp da isyancı olarak ölseydi, o zaman şunu derdim, “özgürlük için ölmek zayıf şekilde boyun eğerek yaşamaktan iyidir. Çünkü gerçeğin kılıcı ile ölümü karşılayanlar Gerçeğin Ölümsüzlüğü ile ebedileşecekler. Çünkü Yaşam Ölümden daha zayıf, ama Ölüm de Gerçek’ten zayıftır.

Senin fikrin kalıntılarla, müzelerle, mumyalarla ve taşlaşmış objelerle ilgilenir. Ama benimkisi sürekli kendini yenileyen pus ve bulutlarda dolaşır.

Senin fikrin işgüzarla idealisti, parça ile bütünü, mistik ile maddeciyi birbirinden ayırır. Benim fikrimse hayatı bir bütün olarak alır. Onun değerleri, ölçüleri ve tabloları seninkiler ile karşılaştırılamaz. Senin idealist olarak değerlendirdiğin biri, pratik biri olabilir.

Senin fikrin gücün sadece ordularda, toplarda, savaş gemilerinde, denizaltılarında, uçaklarda ve zehirli gazlarda var olduğuna inanıyor. Ama benimki gücün sebeplerde, çözümlerde ve gerçekte olduğuna inanıyor. Zalim ne kadar dayanırsa dayansın, sonunda kaybeden o olacaktır.

Senin fikrine göre ülkelerin büyüklüğü politikalarına, partilerine, konferanslarına, dostlarına ve anlaşmalarına bağlıdır. Ama benim fikrime göre ulusların büyüklüğü işlerine bağlıdır. Tarlalardaki işlerine, bağlardaki işlerine, dokuma tezgâhlarındaki işlerine, tabakhanelerdeki yaptıklarına, maden ocaklarında çıkardıklarına, ormanlardan elde ettiklerine, ofislerdeki ve basın sektöründeki çalışmalarına bağlıdır.
Senin fikrine göre ulusların şanı kahramanları ile ölçülür. Ramses’e, İskender’e, Sezar’a, Hannibal’a ve Napoléon’a övgüler yaptırılır. Ama benim fikrim gerçek kahramanların şunlar olduğunu söyler: Konfüçyus, Lao-Tse, Platon, Ebu Taleb, El Gazali, Mevlâna, Kopernik ve Pasteur.

Senin fikrin Yahudiliği, Brahmanizmi, Budizmi, Hıristiyanlığı ve İslam’ı savunur. Benim fikrime göre, Yüce Yaradan’ın sevgi dolu ellerinin parmakları kadar dalları olan tek bir evrensel din vardır.

Senin fikrin kanunları, mahkemeleri, hâkimleri ve cezaları açıklar. Benimkisi ise, insanlar kanun yaptıklarında ya ona uyar ya da ihlal ederler diye bir açıklama getirir. Temel bir kanun varsa, hepimiz bir olup önünde olmalıyız. Ona vasat diyenin kendisi vasattır. Günahkâr hor görmeleri ile övünen kişi, tüm insanlığı hor görmüş olur.