Boudewijn Nagthuys is hoofdredacteur van een opinietijdschrift. Op zijn drieënvijftigste verjaardag wordt zijn beste vriend begraven. Tijdens de plechtigheid ontmoet hij een vrouw, een goede kennis van zijn gestorven vriend. Ze is psychiater, en bijna zestig. De twee krijgen een hartstochtelijke relatie. Is zij de vrouw van zijn leven? En zou zij dat geweest zijn als ze beiden twintig jaar jonger waren? Intussen worstelt Nagthuys op zijn werk met een ingewikkelde kwestie. Hij kan een onthulling publiceren die veel stof zal doen opwaaien, maar hij wordt verscheurd door twijfel.
Behalve een roman over moraliteit is Eindelijk de zee een vertelling over passie, over hoe levens die lang en intens zijn geweest zich in elkaar kunnen voegen. Thomas Verbogt stelt in deze roman de schrijnende vraag wat er van liefde en vriendschap overblijft als een groot deel van je leven achter je ligt.
Persrecensies:
Het werk van Thomas Verbogt verdient het gelezen te worden. […] Verbogt schrijft werkelijk goede dialogen, hij schrijft op het gemoed, zijn boeken zijn doortrokken van melancholie en weemoedigheid die echter nooit zijig worden. […] Verbogts romans zijn aangenaam licht van toon. […] Mooi werk is het.' Maarten Moll, Het Parool
'Eindelijk de zee is een boek over eenzaamheid en de liefde, dat het verdient twee keer gelezen te worden.' De Pers
Eindelijk de zee is een filmisch geschreven boek over liefde en vriendschap als het leven begint te korten, Verbogt een schrijver die het verdient eindelijk meer te worden gelezen. VPRO Gids
Verbogt is inmiddels een meester in droge formuleringen en dromerige understatements. FD
