Мұқан Иманжанов

Бұл не, қыздар? Сендер мені: «Жаның тым нәзік екен, құрбым,— деп кінәлап та отырсыңдар, білемін. Сүйіп көргендерің бар ма іштеріңде? Мұндай сезімді солар біледі... Қыз шіркін ұната да, еліге де береді. Ол бәріміздің де басымызда болған. Бірақ, бір-ақ сүю, шын сүю — ол басқа сезім, ол жай сезімдей тез өше қалмайды, ол өсе береді, есейе береді...

Чернышевскийдің бір кейіпкерінің: «Өліп бара жатсаң да, махаббатсыз сүйгізбе»

Білім — өмір. Ал, өмір сарқылмас дария

Романды көп оқысам—оның кейіпкерлеріне еліктеу үшін емес, ой-пікірімді, білімімді өрістетейін деп оқимын.

Өліп бара жатсаң да, махаббатсыз сүйгізбе»

Шын сүйген адамда жалған сезім болмайды. Ол алдай да, арбай да білмейді. Ол өз сезімін сүйген адамынан жасыра да алмайды

Қыз жүрегі сыр бүккіш. Талай сырды тұйық сақтап, білмегенсіп, сезбегенсіп іште ғана түйеміз. Орынсыз әзіл айтқан кейбір ұрыншақ жігіттерге тіл қатынастан көзімізді бір төңкеріп, іштей күліп тұратын да кездеріміз болады. Осындайдан оңай ұғып, біз туралы кейбір кезде арзан сындар айтыла салатыны да мәлім.

Сыр — адамның жан дүниесі ғой, оны ұғу оңай боп па. Білмейді деп біреуге сын тағудың өзі қиын. Ішімдегіні ойлап тап деуден аулақ болғым келеді менің. Ішке түйген сырды сыртқа да бір шығарып көрген дұрыс.

Умей отдавать свою душу,

Умей свою душу хранить.

Қыз сөзге сараң, көзге ұяң көрінгенімен аңғарғыш та, сынағыш та, намысшыл да келетінін білмейтін бе едіңіз, мұғалім?

Қыз сөзге сараң, көзге ұяң көрінгенімен аңғарғыш та, сынағыш та, намысшыл да келетінін білмейтін бе едіңіз, мұғалім?