Emilie Kip Baker

üyük ile Küçük Ayı takımyıldızı olarak gökyüzüne yerleştirdi.

Cansız bedenini kolları arasına alan Afrodit, sevdiği için ağladı ve yas tuttu; gözyaşlarının ıslattığı toprak acıyarak her bir damlayı kır lalesine (anemon çiçeği) dönüştürdü. Nazik toprak, genç avcının yaralanmış vücudunun acı görüntüsünü örtmek için yine merhamet ederek Adonis’in böğründen akan her bir damla kanı kırmızı güle çevirdi. Tanrıça yine de teselli olmadı, tek başına oturdu ve kaybettiği aşkının yasını tuttu

Ares onu bir horoza dö-nüştürdü ve her sabah erkenden uyanıp güneşin gelişini haber vermek için ötmesini emretti.
B.
Afrodit’in sonraki gözdesi, yakışıklı ve genç avcı Adonis oldu. Adonis avının peşinden korkusuzca koştururdu, öyle ki tanrıça onun emniyeti için kaygılanırdı. Avcılığı bırakması ve tüm günü yanında geçirmesi için ısrar etti. Adonis, Afrodit’le geçirdiği zamanı çok sevse de, ormanlarda gezinmek de onun için vazgeçilmez bir tutkuydu. Hiçbir ısrar onu avcılıktan vazgeçiremezdi. Bir gün Adonis bir yaban domuzunun peşindeydi; hayvanın yaralı olduğunu sanarak cesurca yanına yaklaştı, fakat domuz aniden üzerine geldi ve uzun sivri dişlerini genç avcının böğrüne sapladı. Adonis ormanda can çekişirken, Afrodit o günkü avın trajik sonunu haber aldı ve onu kurtarmak için yanına koşturdu. Yumuşak tenini yırtan ve kanını çiçekler üzerine saçan dikenli çalılara ve canının yanmasına aldırış etmeden olabildiğince hızla ilerliyordu. Adonis’in yanına vardığında artık yapabileceği bir şey kalmamıştı