Сәкен Сейфуллин

Азырақ леп берсе, қозғалып, дыңылдап жылап жібергендей. Жата алмаймын. Отыра алмаймын. Бас, ақыл қалың тұманның құрсауында. Не көптің ішінде жоқ, не қалада жоқ. Адасқан, күллі дүниеде жалғыз қалған сияқты бір жанмын. Уһ! Жалғыздық

Бесті жасыңа келгенде,
Бие қызығын көрсін деп.
Бес бедеуге алдырдым

«Ат енді керек емес!» — десе совет,

Титықтап қалмай қаңғып енді не бар?

Ендеше, неге айғайлап:

«Егіс», — дейсің?

«Егіске жұмыл қатты тегіс», — дейсің?

«Күйі жоқ күш көліктің!» — десе біреу,

Неге енді жұрт алдында сөгіс дейсің?»

Айтпай-ақ қояйын ол күннің жырын,

Мәлім ғой барша әлемге істің жайы...

Еңбекші ел жауды жеңіп ұрғаннан соң,

Өзінің әкімдігін құрғаннан соң,

Түрлі ауыр машиналар қажет болды,

Социализмге бет бұрғаннан соң

Сан қиын асулардан аса алар ма ек,

Ығысып бұрақтамай оң мен солға?..

Бұл жолда ас та керек, ат та керек,

Тағы да неше түрлі зат та керек.

Өндіре егін салу, әсіресе,

Бұл тіпті зор мәселе тұрған ерек.

Бұл жолға, сұлу досым, сен де керек,

Әрине, ат пен ерге жем де керек.

Советке қастық қылған жау біткенше,

Ататын...

Менің әлгі...

«Нем» де керек.

IV. Үкімет малды ешкімге құрт демеді

Үкімет малды ешкімге құрт демеді,

Күйзелсін еңбек қылған жұрт демеді.

Сендердей — колхоз малын жау боп құртқан,

Сұмдарға өтірік айтып қырт демеді.

Секілді болды қорлық сордағы мал.

Колхоздан еңбекші елді бездірмекке,

Улатып ескі заңмен ездірмекке,

Бірлескен күш еңбектен жеріттіріп,

«Көрсін!» деп қаңғыртып ел кездірмекке.

Ірітіп колхозды әбден тоздырмаққа,

Жаулық, жаттық сезімді қоздырмаққа,

Тентіретіп мойнына дорба ілдіріп,

Әркімге тіленіп қол создырмаққа.

Құрытып колхоз қорын аш қылмаққа,

Қатын-бала көздерін жас қылмаққа,

Колхоздан түңілдіріп еңбекшіні,

Суытып көңілін оған тас қылмаққа.

«Колхоз болсаң, мынадай боласың!» деп,

Қаралап дүниеге паш қылмаққа,

Советке, партияға жала жауып,

Социализмге елді қас қылмаққа.

Бейне бір қауіпті ауыр түс көрсетті,

Жаз ішінде қырланған қыс көрсетті.

Досым, сен нанбассың да, зиянкес сұм

Естімеген, көрмеген іс көрсетті!..

6. Алдаушы сұмдарды партияның білгені жақсы болды

Міне, енді көтеріліп қуанамын,

Қалдырып күйзелуді уанамын.

Партияның достығын көргеннен соң,

Озық колхоз аттарын қуа аламын.

Қуанам партия көз салғанына,

Енді 1921 жылдың күзіне "банды" деген бәле шыға бастаған соң, момын шаруа тағы да тыныш ұйықтай алмауға айналды

Жақсы ат, жақсы киімдерін қолша алып кетеді. "Тығулы мылтықтарың бар, оқтарың бар,тез тауып бер" деп қолына түскен еркекті қып-қызыл ала қылып тепкілеп, мылтық дүмдерімен мыжғылайды. Қатын-баланы да сабайды, жәбірлейді.