James Gordon voelde het harde oppervlak van het altaar onder zijn rug toen hij langzaam zijn ogen opende. Een blauwe hemel strekte zich boven hem uit, bezaaid met pluizige witte wolken die eruitzagen als godenkleden. De laatste herinneringen overvielen hem — het mysterieuze altaar op het kleine eiland Santa Teresa, toen het magische amulet en het incident dat zich daarmee had voorgedaan tijdens een eerdere onderzoeksreis naar de Sahara en, bovenal, de geconcentreerde toorn van Sobek, de krokodilgod, die hem had gestraft voor zijn onvoorzichtigheid en wiens krachten sindsdien in James Gordon waren blijven sluimeren. De bliksemschicht was als een pijnlijke waarschuwing geweest, een pulserende energie die door hem heen was geschoten en hem deze vreemde dimensie in had geslingerd.
