Mevlana Ruhsal Terapiler

Bu cihan, şimal rüzgârına benzeyen yaşayışla, sam rüzgârı gibi olan ölüm ve tekrar diriliş rüzgârlarına tutulup yaprak gibi titrer durur.”

Sen gamın peşinde koştukça, neşe de senin peşinde koşar, fakat sen neşenin arkasında koşarsan yol kavşağında gam önüne çıkar, yolunu keser.”

“Seninle oturup kalkanlar Allah adamlarıysa orada otur ki
Sende olan kederi, bulanıklığı gidersinler.
Onların ayıbını, kusurunu aklına getirme!
Çünkü onlar senin düşünceni, sen düşünmeden önce bilir, anlarlar.”

(Dîvân-ı Kebîr'den Seçmeler, c. 4, s. 138; Rubailer, s. 69, n. 18)

“Her zaman neşeli ve mutlu olmak, Her gittiğin yerde aziz ve muhterem olmak istiyorsan, Her bakımdan temiz ol, doğrulukla yaşa, boş durma, ilim öğren.

Bu şekilde ömür sürersen, insanların yol gösterenlerinin başında taç olursun.”

(Dîvân-ı Kebîr'den Seçmeler, c. 4, s. 317)

Hased eden kişi, yüzüne gülüp iki ayağını öpse de bil ki iç yüzünden iki eliyle sana hançer saplar.

Onun merhameti ve sevgisi yoktur; neden ona güvenirsin?

Onun gönlü yoktur; niçin ona gönül verirsin?

Eğer sen takva kalesine sığınırsan, yol bulur da o kaleye girebilirsen; ebedi olarak hasetten de, hased eden kişiden de kurtulursun.”

(Dîvân-ı Kebîr'den Seçmeler, c. 3, s. 278-279)

Bela bazen intikam alınarak değil, affederek giderilir

“Delkak274 Padişah'a dedi ki: Yavaş ol padişahım. Yumuşaklığın ve bağışlamanın yüzünü yaralama.

Cezalandırmak için bu acele niye? Bir yere uçacak değilim, senin elindeyim.

Allah için verilen cezada acele etmek doğru değildir.

Fakat insan kendi kızgınlığından, kendi heva ve hevesinden verdiği cezada aceleci davranır. Ceza vermemeye razı edilmemek için acele eder; kendini bir an önce razı etmeye bakar.

Çünkü o insan, kazâ ve kadere razı olduğunda kızgınlığının yatışmasından, öç almaktan vazgeçmekten, o zevkten mahrum kalmaktan korkar.

Sen beni kötü ve zararlı bir kişi olarak gördüğün için belayı defetmek, gidermek ümidiyle beni dövdürüyorsun. Böylece herkese ders olsun, yeni bir bela gelmesin diye bela gediğini, bela yolunu kapatacaksın.

O gedikten, o yoldan bir bela gelmesin diyorsun, ama kazânın ve kaderin o gediğinden başka daha nice gediği, nice yolu vardır.

Belayı gidermenin çaresi, zulmetmek değildir. Onun çaresi affetmektir, bağışlamaktır, kerem etmektir.”275

(Mesnevî, c. 6, b. 2583-2590)

Bütün sıkıntılarımız, açgözlülüğümüzden doğar.
Bir de nefsin şehvetiyle, mideye düşkünlükten doğar.273
Kuş da yem yüzünden tuzağa düşer;
daracık kafese kapatılır. Dam kenarına asılır o kafes.

(Dîvân-ı Kebîr'den Seçmeler, c. 4, s. 93;

“Hak yolunda yürürken hased gelir çatar da gırtlağına yapışırsa, bil ki bu hasette şeytanın azgınlığı var.

Çünkü şeytan, Hz. Âdem'e hased ettiği için ona secde etmeğe utandı. Hasetten ötürü kendini saadetten mahrum kıldı.

Hak yolunda hasetten daha zor, daha tehlikeli bir geçit yoktur.

Gönlüne hasedi sokmayan kişi ne mutlu kişidir.”

(Mesnevî, c. 1, b. 429-431)

“Ey hasetçi! Aklını başına al, sen de bir olgunluk, bir kemâl, bir yücelik elde et de başkalarının olgunluğunu kıskanma; o yüzden kendini gam ve kedere kaptırma.

Allah’tan, bu hasetten kurtulmayı, bu hasedi gidermesini niyâz et de Allah seni bu bedenden, yani hasetçilik huyundan kurtarsın.

Sana içten içe bir oyalanma, bir gönül meşguliyeti versin de, bundan sonra dışarıdaki insanlarla uğraşmaktan ve herkesin ayıbını görmekten seni çekip kurtarsın.

(Mesnevî, c. 4, b. 2680-2682)

Yeşilliğe bakmak gönlü rahatlatır

İnsan yeşilliğe gidince, yeşilliğe bakınca gönlü hoşlanır. Gamsız bir hale gelir; sevinir, neşelenir.

Neşe, sevinç rûhumuzla birleşince, biz de iyi oluruz. Bizden iyi duygular, iyi düşünceler, iyilikler doğar.”266

(Mesnevî, c. 2, b. 1095-1096

Zamanını huzur duyulan ortamlarda değerlendir

“ İnsanın huzur bulamadığı, içinde bir hoşluk bulamadığı, çabucak gelip geçen makamı, mevkii bırak da; sana da altın gibi değer veren, senin kıymetini takdir eden kişinin yanına git.

Sonra bir yere takılıp kalma, çalış, çabala! Çünkü ağaç bir yere takılıp kalmasaydı, bir yerden bir yere gidebilseydi, ne testere eziyeti çekerdi, ne de balta yaraları alırdı.

Haberin yok; sen zamanın emrindesin, onun hükmü altındasın; mekân ise geçeceğin yerdir. Şu halde aklını başına al da, kendine kısa süreli / geçici de olsa huzur bulacağın bir mekân seç. Zamanın değerini bil. Onu boş yere harcama, yerinde ve güzel harca.

Sonunda öyle bir hale gelirsin ki, mekân da zaman da; mekândakiler de zamandakiler de sana bir şey yapamazlar. Çünkü sen mekân ve zaman kaydından kurtulursun.