Kendini Arayan Kadın

Artık orası benim en yüce, en değerli makamım olmalıydı. Orada Rabb’ime çok sırlar arz etmeliydim ve kalbimin derinliklerindeki pişmanlıkları sunarak af ve mağfiret istemeliydim

“Ne olursun, ya Rabb’i” dedim. “Başımdaki örtünün çıkmasına izin verme. Onu benimle birlikte huzura taşı. Gerekirse onu kefenimden bir parça yap. Onu bana şahit olarak kıl. Artık o benim en sırlı yoldaşım. O benim imanım, delilim.”

Demek ki örtü aynı zamanda bir namus, bir iffet ve emniyet unsuru idi. Herkese, her yana vakurluk ve ciddiyet yayıyordu.

“Hayat kısa. Her insan her an hazırlıklı olmalı. Ölümün ne zaman geleceği belli olmaz. Ebedî hayatı kaybetmemek için hazırlan. Orada çok büyük bir mahkeme var” dediğini söyledi.

Başına bir bela gelirse Allah’a sığın. Unutma, bu dünya zevk ve sefa yeri değil, dert ve meşakkat yeridir. Sabret. Sabret ki Cennete layık olasın.

Kocanın kıymetini bil. Evini cennet san. Dostlarını iyi seç. Haram yeme, israf etme. Bil ki iyilikler Allah’ın rahmetini çeker, kötülükler de gazabını...

Kimseyi kıskandıracak elbise giyme, düşmanı ve nazarı çoğaltırsın. Kimseye gıybet etme, kalbinin huzurunu kaçırırsın. Abdestsiz gezme, nimetlere şükürsüzlük etmiş olursun. İbadetlerini aksatma, Allah’ın rahmetini kaybedersin.

Gençsin, güzelsin, yaşadıkların seni erken olgunlaştırdı. Gençliğine ve güzelliğine güvenme. Bil ki her güzel de çirkin gibi huzur-u İlahide hesap verecektir. Sen Allah’a olan borcunu öde ki Allah’tan bir şey istemeye yüzün olsun.

Âlemlerin Rabb’i, masum kulların koruyucusu, zalimlerin düşmanı, bu feryada cevap vermez mi? Bu sesi duymaz mı? Bu figanı nazara almaz mı? Hele annemin içinde yanan sevda ateşini, göz ardı eder mi?