Rik Felderhof neemt je mee naar zijn kinderjaren waarin hij met flapoortjes en een lui oog van alles op zijn bordje kreeg. Je maakt kennis met zijn flamboyante doch zuinige vader. Ontroerend zijn de persoonlijke verhalen over zijn moeder.
In het titelverhaal En het werd zomer… schrijft Felderhof over oma Rebecca met haar beugeltasje waarin zich altijd een zakje met dropjes bevond.
'Als jij elke dag tien keer je neusje opduwt,' zei ze, 'krijg je een wiebertje'
Ze deed het voor.
'Je neus mag nooit zo lelijk worden als die van Oma.'
Een zekere ironie is de schrijver niet vreemd. Hij weet als geen ander situaties en mensen onder een vergrootglas versneld tot bloei te brengen.
Ook zijn belevenissen in Tanzania waar de auteur zelf een huis heeft gebouwd, worden met zwierige pen beschreven.
En het werd zomer… is een vrolijke bundel verhalen waarin de lezer wordt meegezogen in een heerlijke wervelwind van humor en emoties. Bij de ene pagina schiet je in de lach en op de volgende pink je een traan weg.
